Thievery Corporation

-Πως γεννήθηκε αυτό το ντουέτο, οι Thievery Corporation;

-Συναντηθήκαμε το 1995, μας σύστησε ο πνευματικός δάσκαλος του Eric, 

ένας τύπος από την Ταυλάνδη.

Αμέσως αρχίσαμε να μιλάμε για μουσική και κυρίως για παλαιότερους ήχους, τζαμαικάνικo dub, bossa-nova, μουσική των 60’s… ταξιδιάρικη μουσική.

Είπαμε λοιπόν να βρεθούμε, να πειραματιστούμε λίγο με τους ήχους και τη μουσική και να δούμε τι θα βγει.

Έτσι ξεκινήσαμε, βάλαμε και οι δύο τον μουσικό μας εξοπλισμό

και αρχίσαμε να φτιάχνουμε τραγούδια... ήταν πραγματικά αρκετά απλό.

-Ήταν κάτι σαν παιχνίδι δηλαδή;

-Ναι ακριβώς.

-Ποτέ δεν το φανταστήκαμε πως θα κάναμε καριέρα στη μουσική

 ή ο,τιδήποτε τέτοιο.

- Ήταν κάτι που το ξεκινήσαμε απλά για τη δική μας ευχαρίστηση

-Τι μουσική άκουγες μικρός; 

-Όταν ήμουν μικρός υπήρχε πολύ μουσική στο σπίτι.

 Θυμάμαι είχαμε πολλούς δίσκους με soul και rhythm n blues,

 και πολλούς της Motown, όπως Sam Cooke, Driffters, Henry Mancini 

ακόμα και Simon Garfunkel... 

Αυτά άκουγα πολύ μικρός μετά καθώς άρχισα να μεγαλώνω...

 ήρθε το punk και αργότερα πιο ηλεκτρονικά και πειραματικά πράγματα 

όπως οι meat beat manifesto και οι renegade soundwave. 

Μου άρεσε ο τρόπος που μεταχειρίζονταν τα samples…

Μετά νομίζω πως ερωτεύτηκα τη βραζιλιάνικη bossa nova.

 Πάντα άκουγα όμως και πολλά άλλα διαφορετικά είδη μουσικής,

 μάζευα δίσκους και μελετούσα μουσική από όλο το κόσμο 

και από διαφορετικές εποχές.

-Πόσους δίσκους έχεις τώρα;

-Πραγματικά δεν έχω ιδέα. Πρέπει να είναι πάνω από 10 χιλιάδες 

-Είπες πως μεγάλωσες με τα blues και τη soul

 και μετά γνώρισες το punk 

και ήρθε στο μυαλό μου κάτι που είχα δει στο t-shirt μιας μπάντας,

 των Bellrays. 

Τα μπλουζ ήταν ο κύρηκας και το πανκ ο δάσκαλος, εσύ τι λές γι αυτό;

-Πολύ καλό.

-Συμφωνείς δηλαδή;

-Ναι βέβαια.

-Ποιο είναι το ρητό σας; Στη ζωή και στη μουσική.

-Δεν το είχα σκεφτεί πότε αυτό.

-Δεν σου αρέσουν τα ρητά;

-Όχι, απλά η ζωή αλλάζει συνεχώς

και είναι πολύ δύσκολο να θεωρείς πράγματα δεδομένα 

γιατί αυτό που χτες ήταν αλήθεια σήμερα δεν είναι.

Πάντως αν υπήρχε κάτι θα ήταν,

προσπάθησε να έχεις ανοιχτό μυαλό, 

να ανακαλύπτεις ακόμα περισσότερα, 

να μην έχεις προκαταλήψεις και ...

απλά να απολαμβάνεις το ότι βρίσκεσαι εδώ 

πάνω στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. 

Αυτό βέβαια δεν είναι ακριβώς ρητό αλλά είναι κάτι σαν δήλωση... μια άποψη.

-Τι γνώμη έχεις για τη μουσική του 21ου αιώνα;

-Του 21ου ;

-Ποιο βλέπεις να είναι το κυρίαρχο ρεύμα;

-Πραγματικά δεν μπορώ να γνωρίζω τι θα γίνει...

 είναι πραγματικά εντυπωσιακή όλη αυτή η τεχνολογία 

που επιτρέπει σχεδόν σε όλους να φτιάχνουν μουσική.

 Αγοράζεις ένα πρόγραμμα για τον υπολογιστή σου

 και μπορείς να κόψεις και να ράψεις τα πάντα.

 Και έτσι νομίζεις πως θα υπάρξει περισσότερη καλή μουσική,

 εγώ όμως πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο

 η μουσική γίνεται χειρότερη και αυτό γιατί οι άνθρωποι σήμερα

 δεν αφιερώνουν πραγματικά τον εαυτό τους στο να φτιάξουν μουσική

... είναι πολύ απασχολημένοι με διάφορα άλλα πράγματα... δεν βρίσκουν χρόνο...

Είναι δύσκολο πάντως να πω... 

υπάρχουν πάρα πολύ όμορφοι δίσκοι που περιμένουν να τους ανακαλύψουμε

 ή να τους φτιάξουμε.

 Ειλικρινά όμως είναι αρκετοί εκείνοι οι  δημιουργοί 

που φτιάχνουν πραγματικά πολύ κακή μουσική,

 ειδικά από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες. 

Τότε είναι όμως που το να ανακαλύψεις κατι πραγματικά καλό, γίνεται απόλαυση... ψάχνεις και βρίσκεις όλους αυτούς τους παλιούς δίσκους ... σαν χαμένους θησαυρούς. 

-Τι γνώμη έχεις λοιπόν για τα mp3 και την ανταλλαγή (free-filesharing) τους μέσω internet;

-Νομίζω πως οι άνθρωποι γενικά δεν νοιάζονται να πληρώσουν χρήματα

 αν υπάρχει ευκολότερος τρόπος να πάρουν αυτό που θέλουν.

 Και ίσως αυτό τελικά να είναι καλό... αν είναι να σκοτώσουν τη μουσική βιομηχανία. 

Νομίζω πως αυτό θα ήταν πολύ καλό

 αφού πια όλες αυτές οι εταιρίες κυκλοφορούν απαίσια μουσική, 

ίσως λοιπόν η ώρα τους να σταματήσουν επιτέλους να έχει έρθει. 

Τα πάντα στη μουσική βιομηχανία και ειδικά στη Αμερική 

είναι όπως στα Μac Donalds, 

δεν έχει τίποτα να κάνει με τη ποιότητα ή την έμπνευση ή κάτι καινούργιο...

 Έχει να κάνει μόνο με τις πωλήσεις,

 θα μπορούσαν να πουλάνε παπούτσια 

ή coca-cola και να είναι γι αυτούς το ίδιο πράγμα.

-Αυτό σκοτώνει τη μουσική;

-Ευτυχώς σκοτώνει την κακή μουσική

 αφού τις περισσότερες φορές δίνει απλά τη δυνατότητα στους χρήστες 

να ανακαλύψουν καινούργιες μπάντες που δεν μπορούν να ακούσουν στο ραδιόφωνο

 ή να δουν στο MTV αλλά τις βρίσκουν από το file-sharing.

 Και αν το καλοσκεφτείς κάτι παρόμοιο υπήρχε απο πολύ παλιά,

 από όταν είμασταν παιδιά και φτιάχναμε κασσέτες

 από τα μεγαλύτερα αδέρφια των φίλων μας...

 εγώ το συνήθιζα αυτό. 

Αν κάποιος είχε μεγαλύτερο αδερφό, 

πηγαίνες και εφτιάχνες κασσέτες από τους δίσκους του

 που σου άρεσαν και από όλα όσα έβρίσκες.

 Αν όμως υπήρχε μια μπάντα που σου άρεσε πραγματικά 

 τότε άρχιζες να αγοράζεις τη μουσική τους

 και να ενδιαφέρεσε γι αυτή τη μπάντα

 και ίσως να πήγαινες και σε κάποια συναυλία τους.

 Ήταν και αυτός ένας τρόπος να ανακαλύψεις τη μουσική.

 Νομίζω πως σε γενικές γραμμές είναι μια καλή πηγή

 για νέους και ανεξάρτητους καλλιτέχνες.

-Και ίσως και ανεξάρτητες εταιρείες;

-Έτσι νομίζω.

-Έχετε και εσείς μιαν ανεξάρτητη εταιρεία.

-Ναι η εταιρεία μας είναι ανεξάρτητη 

και είναι ωραίο πραγματικά να δουλεύεις

 με έναν τρόπο όπου εσύ ορίζεις τους κανόνες 

και κάνεις τα πράγματα που θέλεις με τον δικό σου τρόπο 

χωρίς να δίνεις αναφορά στο συμβούλιο των διευθυντών 

ή σε ένα τσούρμο ανθρώπων που σου λένε τι να κάνεις.

-Ποια είναι η δική σας εικόνα για το groove;

-Δεν θα ήθελα να διαλέξω ένα μόνο. 

Υπάρχουν τόσοι τύποι του groove που δεν μπορείς να μιλήσεις μόνο για ένα. 

 Έρχεται από διαφορετικά μέρη αλλά και από διαφορετικές χρονικές περιόδους. 

Υπάρχει το brazilian groove, το dub groove, το Indian groove… 

Υπάρχουν τόσα είδη να ανακαλυφθούν. 

Ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε περισσότερα.

-Υπάρχει και thievery groove;

-Νομίζω πως οι άνθρωποι λένε πως υπάρχει. 

Για μας όμως είναι δύσκολο να το πούμε γιατί το φτιάχνουμε.

-Εμείς όμως το ακούμε, το νιώθουμε και το λέμε.

-Ευχαριστούμε πολύ.

 Για μας πάντως το thievery groove 

είναι κατά κάποιον τρόπο σαν να ανακατεύουμε 

όλα αυτά τα πράγματα μαζί και να φτιάχνουμε το δικό μας. 

Να βάζουμε τη δική μας υπογραφή στη μίξη όλων αυτών των διαφορετικών ήχων. 

Η ικανότητα όλων αυτών των ήχων μας εμπνέει 

και για μας είναι απόλυτα φυσικό να το κάνουμε αυτό.

-Σχετικά λοιπόν με τη νέα σας κυκλοφορία... «The cosmic game»;

-Είναι η έκφραση της δικής μας εξερεύνησης στην ψυχεδέλεια. 

Δίσκοι από τα τέλη της δεκαετίας του 60 

όπου οι άνθρωποι πειραματίζονταν 

αλλά και easy –listening και ψυχεδελικά στοιχεία

όπως σιτάρ, και bossa nova… κάπως έτσι.

Είναι ήχοι που δεν είχαμε ποτέ πριν προσπαθήσει να συμπεριλάβουμε.

σε κανέναν άλλο δίσκο μας 

Αυτό το album σε αρκετά σημεία έχει περισσότερο rock ήχο

με κάποιον τρόπο και είναι εμπνευσμένο αρκετά από βιβλία 

που έχουμε διαβάσει σχετικά με τον εσωτερισμό 

και θεωρίες σχετικές με αυτό, 

το ολογραφικό σύμπαν…

μάλιστα και αυτό το βιβλίο λέγεται το κοσμικό παιχνίδι.

-Από αυτό προήλθαν και οι σπείρες στο εξώφυλλο;

-Στην πραγματικότητα ήταν ιδέα του σχεδιαστή μας.

-Αλήθεια; Ταιριάζουν απόλυτα με τον ήχο.

Εγώ προσωπικά το βρίσκω ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα 

αλλά και ο δισκός είναι καταπληκτικός

-Ευχαριστούμε πολύ.

-Ειδικά ένα τραγούδι το  Amerimacka είναι απίθανο.

-Ναι πολύ μας το λένε αυτό. Αλλά ξέρεις σε μας αρέσουν όλα.

-Φυσικά... αφού είναι δικά σας. Πρέπει να τα αγαπάτε όλα.

-Είναι σαν παιδιά μας ξέρεις...

-Και δεν είναι μόνο δική μου γνώμη. 

Αρκετοί που άκουσαν το cd θεωρούν το Amerimacka το καλύτερο.

-Τότε ίσως θα πρέπει να το κάνουμε το επόμενο single.

-Θα έπρεπε.

 Είναι ένα πολύ καλοκαιρινό τραγούδι. 

Ταιριάζει απόλυτα με τα ελληνικά νησία.

 Έχετε βρεθεί πότε σε κάποιο;

-Ναι εγώ έχω έρθει στη Μυκονο και τη Σαντορίνη.

-Οπότε έχεις μια εικόνα των ελληνικών νησιών.

-Η Ελλάδα είναι καταπληκτική. Την αγαπάμε πολύ.

-Νομίζω πως και αυτή σας αγαπάει πολύ από τη πρώτη σας κυκλοφορία.

-Η Θεσσαλονικη ήταν το πρώτο μέρος που δώσαμε συναυλία στην Ευρώπη.

Θέλουμε πάντως να ταξιδέψουμε και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως στα νησιά της. 

-Πως νιώθετε που κάνετε περιοδίες στον κόσμο και δίνετε συναυλίες; 

Υπάρχει διαφορά στην αποδοχή του κόσμου στα διάφορα μέρη που πηγαίνετε;

-Είμαστε πολύ ενθουσιαμένοι που θα κάνουμε περιοδεία.

 Και για μας είναι καταπλκητικό να έχουμε αυτή την επαφή 

με το κοινό σε όλο το κόσμο. 

Είναι πραγματικά απίθανο να ξέρεις πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στη μουσική 

που εσύ φτιάχνεις. 

Και εμείς το απολαμβάνουμε αυτό. 

Τώρα για τη διαφορετική ανταπόκριση σε διάφορα μέρη... 

Ασφαλώς και υπάρχει.

 Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα μέρη,

 όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία είναι άλλο ένα. 

Εκεί ο κόσμος δείχνει πραγματικά ενθουσιασμένος με τη μουσική 

και όταν έχεις συναυλίες σαν αυτές, τις θυμάσαι για πάντα.

-Η τελευταία φορά που ήσασταν στην Ελλάδα είναι από αυτές που θυμάστε;

-Η τελευταία φορά που παίξαμε στην Ελλάδα

 ίσως και να είναι η αγαπημένη μας συναυλία από όλη την Ευρωπαική μας περιοδεία. 

Περάσαμε τόσο όμορφα και μάλιστα μόλις πριν έξι μήνες κάποιος

μας έδειξε ένα βίντεο από την εμφάνισή μας εκεί και ειλικρινά ήταν συγλονιστικό. 

Μας έδειξαν τον κόσμο μετά τη συναυλία, 

αφού είχαμε τελειώσει,

 πόσο εκστασιασμένοι ήταν...

 αυτό είναι σίγουρα ένα live που θα το θυμόμαστε.

 Ανυπομονούμε να ξανάρθουμε.

-Τι μας ετοιμάζετε λοιπόν για τη καλοκαιρινή σας εμφάνιση;

-Έχουμε κάποιους νέους τραγουδιστές, νεόυς μουσικούς και νέα τραγούδια. 

Θα έλεγα πως περιμένουμε να περάσουμε πολύ καλά. 

Παρόλο που ούτε εγώ ούτε ο Eric είμαστε άνθρωποι που βγαίνουν στη σκηνή 

και περιμένουν πολλά, προσπαθούμε να απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε 

και να το μοιραζόμαστε με τον κόσμο που ευτυχώς για μας δείχνει να το χαίρεται.

-Και η τελευταια ερώτηση. 

Μιας και το όνομα του περιοδικού είναι Μήλο. 

Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι ένα μήλο;

-Πάντα σκέφτομαι αυτό το μύθο που υπάρχει για το μήλο και τον κήπο της Εδέμ. 

Πρώτα από όλα θεωρώ πως είναι ένας πολύ ανόητος μύθος

 με την έννοια ότι πρόκειται για μια γυναίκα που τη κατηγορούν ότι έφαγε ένα φρούτο. 

Είναι ακόμα πιο ανόητο αν κοιτάξεις την ιστορία 

και σκεφτείς τον Θεό να μην θέλει ο άνθρωπος να φάει το μήλο, 

τι είδους όν βάζει κάτι εκεί και σου λέει μπορείς να φάς τα πάντα εκτός από αυτό... 

γιατί να φτιάξει το μήλο αν δεν ήθελε να το φάει ο άνθρωπος...

Φυσικά και θα το φας. 

Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι όμως που ξεκινά η ανθρώπινη ιστορία 

και η ελεύθερη θέληση...

interview  Μαρία Τζανάκη

milo magazine